Encyklopedja Kościelna/Antystes
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Antystes, stojący na czele, przewodnik, nadzorca. U Ojców Kościoła i w liturgice to miano oznacza biskupa. Z racji wspomnienia w kanonie: Antistite nostro N., to zanotować wypada, że się tu kładzie imię tylko biskupa djecezjalnego, w obrębie jurysdykcji którego jest miejsce, gdzie się Mszę św. odprawia, chociażby nawet jeszcze nie był konsekrowany, byle nominowany i zarząd objął. Dla wiadomości kapłanów obcych przybywających, w zakrystji, w miejscu widoczném (najlepiej przy lawaterzu), imię biskupa zarządzającego, jako biskupa powinno być wypisane. Gdy rządca djecezji nie jest biskupem, albo biskupem, ale nie djecezjalnym, słowa w kanonie: et Antistite nostro, całkiem się opuszczają (Herdt, S. Liturg. Praxis t. I n. 240). X. S. J.
