Encyklopedja Kościelna/Apollinaris Klaudjusz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Apollinaris, Klaudjusz św., apologeta chrześcjański, „bliski czasów apostolskich“ (Chronic. Pasch.), „mąż godzien chwały, wykształcony nietylko w naukach teologicznych, ale i świeckich“ (Theodorit. Haereticar. fabular. l. 3 c. 2). Za panowania Marka Antonjusza Verusa był biskupem hierapolitańskim, we Frygji (ok. r. 169); Markowi zaś Aureljuszowi podał obronę chrystjanizmu (Oratio pro fide Christianorum ad Imperatorem) ok. r. 177. Pisał też przeciw bałwochwalstwu (Adversus Gentiles libri 5), O prawdzie (De veritate) ksiąg 2 i przeciw montanistom (Adversus haeresim Cataphrygum). O pismach tych wiemy tylko z podania Euzebjusza (H. E. 4, 27; 5, 19) i św. Hieronima (De script. c. 27), którzy te dzieła widzieli. Focjusz (Myrobiblion cod. 14) wymienia jakąś książkę Apollinarisa O pobożności, lecz zapewne ona będzie tą samą, co wymieniona przez Euzebjusza, p. t. O prawdzie. Wszystkie te dzieła, pisane po grecku, zaginęły, wyjąwszy kilku fragmentów, przez innych pisarzy zachowanych i wydanych przez, I. C. T. Otto, w Corpus apologetar. christianor. vol. IX Lipsiae 1872. Apol. † ok. r. 180. Martyrologjum rzym. wspomina go pod d. 7 Stycznia. Cf. Bolland. AA. SS. X. W. K.
