Encyklopedja Kościelna/Błogosławieństwo
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Błogosławieństwo. Jest to skutek płynący z czyjegoś błogosławienia: czy Bożego, czy papiezkiego, biskupiego, kapłańskiego lub rodzicielskiego, bo w tém znaczeniu i świeckim ludziom błogosławić wolno. Może znaczyć cześć i chwałę Bogu składaną, albo szczęśliwość i sławę doczesną lub wieczną, albo też łaskę i dobrodziejstwo doznane, albo nareszcie życzenie i wdzięczność. Tak we Mszy krzyże nad hostją pokonsekrowaną robione, znaczą adorację, tak dobre dziatki błogosławieństwem rodziców się zowią, tak się udziela błogosławieństwo konającym na drogę wieczności. Błogosławieństwo kościelne nie działa tak, jak sakramenta ex opere operato, ale też nie należy całego jego skutku składać na wewnętrzne usposobienie przyjmującego błogosławieństwo t. j. ex opere operantis. Przeciwko takiemu przypuszczeniu mamy brzmienie wielu modlitw, przy błogosławieniu kościelném, wskazujące, że błogosławiony odbiera rzeczywiście pewne łaski z zewnątrz; nadto, przeciwko temu są słowa Chrystusa: „Wchodząc w dom pozdrawiajcie je, mówiąc: Pokój temu domowi. A jeśliby był on dom godny, przyjdzie nań pokój wasz. A jeśliby nie był godny, pokój wasz wróci się do was“ (Mt. 10, 12). Skuteczność błogosławieństwa wynika z siły modlitwy kościelnej, i w przyjmującym wymaga większej wiary i osobistej działalności, niż przy przyjmowaniu sakramentów, które działają, gdzie tylko nie spotykają się z przeszkodą („non ponentibus obicem“ Conc. Trid. s. VII c. 6). Nietylko zaś co do sposobu, ale i co do zakresu działania, różnią się błogosławieństwa od sakramentów. Żadne błog. nie gładzi grzechu śmiertelnego i nie daje przyjmującemu łaski uświęcającej. Skutki jego bywają następne: 1) zgładzenie grzechów powszednich, 2) zgładzenie pozostałych jeszcze kar doczesnych grzechu, 3) ograniczenie wpływu złych duchów, lub zabezpieczenie od nich, 4) udzielenie łaski uprzedzającej, 5) udzielenie cielesnego zdrowia i innych dóbr doczesnych, o ile te nie sprzeciwią się zbawieniu duszy człowieka.
