Encyklopedja Kościelna/Baldwin Kantuar
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Baldwin, Balduinus, ur. w Anglji, z ubogich rodziców, był najprzód nauczycielem wiejskim (ludimagister); niedługo posunięty na archidjakona; opuścił tę godność, wstąpił do cystersów i został opatem fordeńskim, w r. 1181 biskupem w Wigorn, wreszcie arcybiskupem kantuaryjskim (r. 1185). Um. r. 1191 v. 1192 pod Ptolemajdą, w Palestynie, dokąd go był wziął z sobą Ryszard I, król ang., udając się na wojnę krzyżową. Urban III, Papież, miał do niego zaadresować list w ten sposób: Balduino monacho ferventissimo, abbati calido, episcopo tepido, archiepiscopo remisso[1]. Pisma jego teologiczne i ascetyczne (Tractatus 16, różnej treści: De commendatione fidei; De Sacramento altaris) wydał Bertr. Tissier, Scriptor. Biblioth. Cisterc. t. V (1662) i Migne, Patrol, lat. t. 204. X. W. K.
- ↑
W tłumaczeniu: Do Baldwina, mnicha najżarliwszego, opata gorącego (gorliwego), biskupa letniego, arcybiskupa chłodnego (łagodnego, pozbawionego żaru/żarliwości)..
