Encyklopedja Kościelna/Bełzkie biskupstwo
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bełzkie biskupstwo. Bełz, nad rzeką Żołokją, na Rusi Czerwonej, w obwodzie Żółkiewskim, stolica udzielnego księstwa, a potém województwa, był kiedyś najznaczniejszém miastem w biskupstwie chełmskiém (ob.) ruskiém, ztąd biskupi tamtejsi poczęli przybierać tytuł „chełmskich i bełzkich“. Nie było tedy oddzielnego biskupstwa bełzkiego, był to tylko drugi tytuł biskupstwa chełmskiego, dosyć dawny, skoro Djonizy Zbirujski z dwoma temi tytułami podpisał unję brzeską (1596). Od roku 1818 drugi ten tytuł dawany był suffraganom biskupów chełmskich. Suffraganów tych, do tego czasu, z takim tytułem było trzech: 1) Batłomiej Nazarewicz, nominat tylko roku 1818; 2) Wincenty Siedlecki, od roku 1819 do † 1840 roku, za biskupa Ferdynanda Dąbrowy Ciechanowskiego i Filipa Felicjana Szumborskiego; 3) Jan Teraszkiewicz, od 1843, od roku 1851 administrator djecezji, dnia 16 Marca 1863 prekonizowany już po śmierci (1 Marca t. r.) na biskupa chełmskiego.
