Encyklopedja Kościelna/Benadad
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Benadad, hebr. Ben-hadad, syn Adada; u 70: οἱὸς Ἂδερ, syn Adera, wymawiano bowiem: Adad, lub Adar, jak widać z imienia Adadecer, które się pisze Hadadecer, lub Hadarecer [1]. Benhadad był królem Syrji damasceńskiej, synem Tabremona, wnukiem Hezjona, sprzymierzeńcem Baazy, kr. izrael. (III Reg. 15, 17. 19). Aza (ob.), napadniętym będąc przez Baazę, kr. izr. (ok. r. 930), za pieniądze kościelne przeciągnął Benadada na swoją stronę i uwolnił się od nieprzyjaciela. Benadad wtedy zdobył północną część królestwa Izr., miasta: Ahion, Dan, Abelmaim, i całe pokolenie Neftali (II Par. 16, 1—5. III R. 15, 18—20). — B. II, syn i następca poprzedniego, pijak (III R. 18, 12. 16); prowadząc wojnę z Achabem, kr. Izr., obległ m. Samarję (901 r.); lecz pobity, ledwo sam z życiem uciekł (III R. 20, 1—21). W roku następnym najechał drugi raz królestwo izr. i podstąpił pod Afek (ob.). Pobity jednak i tym razem; za odstąpienie miast przez ojca (ob. wyżej) zdobytych, kupił sobie pokój (III R 20, 22—34). W 3 lata potém B. znów wpadł do ziemi Gad i obległ Ramoth-Galaad (ib. 22, 1—3). Achab zawarł przymierze z krewnym swoim Jozafatem, kr. judz. (II P. 18, 1—3), i wspólnie z nim wystąpił przeciw Syryjczykom; lecz w bitwie poległ, a wojsko jego rozproszyło się (III R. 22, 35. 36. II Par. 18, 33. 34). Zdaje się jednak, że zwycięztwo to drogo kosztowało Benadada, i musiał cofnąć się, gdyż Biblja nie mówi o dalszych jego postępach z pod Ramoth-Galaad. Wspomina tylko, że podczas wojny Jozafata przeciw Ammonitom, Moabitom i Edomitom, tym ostatnim Syryjczykowie pomagali (II Par. 20, 1...). Następcą jego był Azael (ob.). Na pomnikach Salmanassara, kr. assyr. (899—870), czytany jest Binidri, król Damaszku, jako sprzymierzony z Achabem izrael. (Akhaba Siraelai). Tego Binidri pobił Salmanassar w 14ej swej wyprawie. Achab pomagał mu w 10,000 ludzi i 2,000 wozów wojennych. Jeżeli te nazwiska dobrze są odczytane i o tych osobach się rozumieją, to przyjaźń między Achabem a Benadadem umieścićby należało przed r. 890, a oblężenie Samarji po r. 899. — B. III również jak Azael, jego ojciec, prowadził wojnę z królem izr. Joasem (IV R. 13, 3. 24); lecz, jak to przepowiedział Amos (1, 3) i Elizeusz (IV R. l3, 14—19), trzykrotnie przez niego pobity, utracił wszystko, co Azael zdobył na Izraelu za Jordanem (ok. r. 836, IV R. 13, 25. Cf. 10, 32. 33). Potęga Syryjczyków wtedy do reszty złamaną została, tak, iż Jeroboam II zdobył ich stolicę Damaszek (ib. 14, 28). X. W. K.
- ↑ Hadadecer (u 70 Ἀδρααζάρ; Vulg. Adarezer) był królem syryjskiej krainy Soba, współczesnym Dawidowi, przez tegoż trzykrotnie pobity. Ob. II Reg 8, 3... 10, 16. 19. III Reg. 11, 23... I Par. 18, 3... 19, 16...