Encyklopedja Kościelna/Bizochy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bizochy. W kilkanaście lat po powstaniu zakonu franciszkanów, oddzieliła się od nich pewna liczba marzycieli, którzy uważali za niedość surową regułę zakonną, a siebie prawdziwymi naśladowcami ascetycznego ducha św. Franciszka nazywali. Przytém wpadli oni w spirytualistyczne marzycielstwo. We Włoszech nazywano ich fratricelli (ob.), t. j. braciszki, mniejsi bracia (odnośnie do minorytów, jako ogólnej nazwy franciszkanów). Fratricelli mieli podobnie jak i właściwi franciszkanie swoich tercjarjuszów, a ci ostatni nosili nazwę, bizochi, później bocasoti. Pierwsza nazwa pochodzi od włoskiego bizocho (po franc. besace), sakwa żebracza. Ubóstwo swoje chcieli doprowadzić do tego, aby nikt z braci nic więcej nad worek żebraczy nie posiadał. Druga ich nazwa, której źródłosłów trudno wyprowadzić, prawdopodobnie toż samo co i poprzednia ma znaczenie. W Niemczech i Niderlandach przybierali ci marzyciele nazwę beghinów i begardów (ob.); potępieni przez Kościół, częstemu prześladowaniu ze strony władz świeckich ulegali. J. N.
