Encyklopedja Kościelna/Bonifacy II
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bonifacy II, rzymianin, ale pochodzenia gockiego, nastąpił 21 Wrześ. 530 r. po Feliksie IV, w trzy dni po jego śmierci. Djakon Dioskorus wiódł z nim spór o stolicę, ale zmarł w miesiąc potém. Bonifacy przeciwnika swego, leżącego już w grobie, wyklął za symonję, ale drugi jego następca, Agapet, zniół[1] klątwę. Bonifacy trzy synody zwoływał do Rzymu. Na pierwszym, uroczyście wyznaczył sobie następcę, w osobje djakona Wigiljusza, prawdopodobnie, aby tym sposobem niedopuścić mieszania się króla Gotów, wówczas panującego w Rzymie, do wyboru Papieża. Na drugim akt ten skasował, poczęści z obawy Atalryka. Trzeci sobór (531 r.) zwołał w sprawie Stefana, bpa Laryssy, metropolity Tessalji, któremu, chociaż kanonicznie wybranemu, w skutek intryg jego sufragana Probjana z Demetrji, odebrał stolicę biskupią Epifanjusz, patrjarcha konstplski. Stefan apellował do Rzymu i wysłał tam swego delegowanego, Teodozjusza, bpa Echiny, opatrzonego wielu dokumentami i dekretami papiezkiemi, z których okazało się, że Illirja zawsze należała do zachodniego patrjarchatu i że patrjarchowie konstantynopolscy niesłusznie od Rzymu oderwać ją usiłowali. Teodozjusz też w swojej mowie, mianej na synodzie, wyraźnie odróżnia prymacjalną od patrjarchalnej władzy biskupa rzymskiego. Nieznany jest rezultat tego synodu (Mansi, VIII 739). Drugi synod w Orange (529) i następny po nim w Valence (530 r.) zatwierdził Bonifacy II, listem do Cezarjusza, metropolity arelateńskiego, a odtąd 25 kanonów z Orange, wystosowanych przeciw semipelagjanizmowi, pozyskały powszechną w Kościele powagę. Na czas panowania Bonifacego przypada jeszcze drugi synod toledański (531 r.). Um. Bonifacy 16 Paźdz. 532 r.; następcą jego był Jan II. Bonifacy II jest pierwszym Papieżem, którego imienia nie umieszczono w rzymskiém Martyrologjum.
