Encyklopedja Kościelna/Cellarius
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Cellarius. W klasztorach, nietylko dla utrzymania karności i porządku są właściwi przełożeni, ale nadto i oficjaliści dla załatwienia spraw doczesnych. Cellarius (a w żeńskich klasztorach Cellaria) ma nadzór i zarząd nad cella vinaria (piwnica), codzienną potrzebą, z czego opatowi lub przeorowi winien zdawać rachunek. Według rozporządzenia Papieża Innocentego II z roku 1143, obowiązku tego nie należało poruczać świeckim. W greckich klasztorach po mianowaniu otrzymywał cellarius benedykcję, której ryt zachował Joann. Morinus, Commentarius de sacris ecclesiae ordinationibus, Antw. 1695 p. 95.
