Encyklopedja Kościelna/Celsus
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Celsus, filozof epikurejski, żył w II w. za Adrjana i Antoninów. Znany ze swego przeciwko judaizmowi i chrystjanizmowi skierowanego pisma λογος αληθης (sermo verus), prawdziwe słowo, którego treść i niektóre ustępy znamy tylko z Orygenesa (Contra Celsum). Z ustępów tych wnosićby należało, że C. był platonikiem, albo że był inną osobą od filozofa epikurejczyka, bo wierzy w istotę najwyższą, która świat utworzyła z gotowej już materji. Ale choć niepewną jest jego nauka filozoficzna, znana za to i wyraźna jego nienawiść chrystjanizmu. Zawzięty ten wróg Chrystusa uważa jego dzieło za oszustwo, a cuda za sztuki czarnoksięzkie. Pomimo całej jednak nienawiści, z jaką zwalcza on chrystjanizm, pomimo niedorzeczności i bluźnierstw, jakie w swojém zaślepieniu wypowiada, podaje wszelako mimowoli niektóre ważne dowody na rzecz prawdziwości cudów Chrystusa, autentyczności Pisma św. i wyznawanych w Kościele prawd wiary. Cf. Fenger, De Celso epicureo, Hann. 1828; Philippi, De Celsi philosophandi genere, Berl. 1856; Zeitschr. f. Philos. u. kath. Theologie, Bonn. 21 zesz. N.
