Encyklopedja Kościelna/Clareni fratres
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Clareni fratres. Po zniesieniu i rozproszeniu celestynów (ob. Coelestini), jeden z ich członków Angelo di Cordona osiadł w pustyni nad rzeczką Clarene, położonej pomiędzy Ascoli a górami Nursji, w marchji Ankońskiej. Uczniowie, jacy się tom do niego przyłączyli 1302 r., nazywani byli klareninami, clareni fratres. Gdy jednak spirituales (ob.) poszli pod sąd, wezwany został r. 1317 Angelo przed Papieża Jana XXII, jako seperatysta; lecz, w skutek zręcznej obrony, uniewinniony, otrzymał nawet milczące zatwierdzenie swego zakonu. Angelo um. 1340 r. w Neapolu, uczniowie zaś jego rozeszli się po wielu djecezjach włoskich, uznając wszakże nad sobą juryzdykcję biskupią. R. 1472 część ich poddała się jenerałowi minorytów, część zaś pozostała przy dawnej odrębności. Dopiero Pap. Juljusz II r. 1510 połączył ich razem, bo zniósł wszelkie rozdziały w zakonie franciszkańskim pozostawiając tylko konwentualnych i obserwantów. Początkowo klarenini przechylali się więcej do konwentualnych, później jednak stanowczo przeszli do obserwantów. Wadding, Annales Minor. (Fehr).
