Encyklopedja Kościelna/Conciliabulum
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Conciliabulum, wyraz pogardliwy, zdrobniały, od Concilium; używa się na oznaczenie każdego zgromadzenia starszych w kościele, a nie mającego istotnej cechy prawdziwego zgromadzenia kościelnego, jak mianowicie przy powszechnych soborach, zwołania onego przez Papieża. Tak nieprawnemi były sobory, zwoływane niekiedy przez greckich cesarzy, bez zezwolenia lub następnego zatwierdzenia Papieża, jak np. pod wpływem Djoskura, a z zezwolenia cesarza Teodozjusza II w Efezie odbyty synod, który też z tego powodu Ojcowie zebrani w Chalcedonie nazwali ληστικὴ σύνοδος, latrocinium (ob. Efezki rozbój). Podobnie Papież Damazy odrzucił sobór w Rimini, zebrany bez jego zezwolenia; z tego powodu i sobór bazylejski (ob.), z wyjątkiem kilku chwil, był conciliabulum, jak mówi Bellarmin (De eccl. milit. c. 16) schismaticum, seditiosum, et nullius prorsus auctoritatis.
