Encyklopedja Kościelna/Flawjan św. bp konstantynopolski
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Flawjan św. (18 al. 17 Lut.), bp konstantynopolski (446—449 r.). Był poprzednio w Kpolu kapłanem i skewofylakiem (kustoszem) przy kościele katedralnym. O jego świątobliwém życiu świadczą nietylko historycy (Theophan. Chronogr. ed. Bonn. s. 150; Cedrenus I 601, i in,; ob. Bolland. Acta SS 18 Febr.), ale i sobór chalcedoński (ob. niżej). Zaraz po swém wyniesieniu na stolicę F. zjednał sobie niechęć ces. Teodozjusza, z powodu eulogji (ob.); niechęć tę jeszcze bardziej rozniecał wróg F’a, wszechwładny podówczas minister, eunuch Chryzafjusz. Jednej i drugiej nieprzyjaźni skutków doznał F. z okazji herezji Eutychesa. Pomimo swego pojednawczego w tej sprawie postępowania na synodzie kpolskim (ob. wyżej str. 117 i 118), gdy nie mógł skłonić Eutychesa do odwołania swych błędów, potępił je. Teodozjusz, niezadowolony tym rzeczy obrotem, polecił na nowo rozpatrzeć całą sprawę. Na rozboju efezkim (ob.) r. 449 stawiono F’a jako winowajcę, którego niby niesłuszny wyrok pko Eutychesowi miał być rozpatrywany. Djoskur, patrjar. aleksandr., i jego stronnicy nie poprzestając na tém upokorzeniu, jeszcze w ciągu obrad F’wi różne przykrości wyrządzali, w końcu potępili i z bpstwa go złożyli. Gdy ten wyrok przemocą został przez Djoskura wyjednany, na rozkaz fanatycznego mnicha Barsumasa: „bijcie go na śmierć!“ rzucili się mnisi na F’a (Mansi, Concil. VII 68) i tak go zbili, że ten w kilka, czy kilkanaście dni potém, w skutek pobicia, umarł (449 r.). Prosper, Chronic. s. 304, ed. Baluz. Gdy rozbój efezki został uznanym za nieważny, nastąpiła i rehabilitacja F’a. Ciało jego r. 450 zostało uroczyście przeniesione do Kpola i pochowane w bazylice śśw. Apostołów (list cesarz. Pulcherji 22 List. 450 r. w Leonis M. ep. 77 ed. Baller.); sobór zaś chalcedoóski obsypał go wielkiemi pochwałami, jako bpa, który za wiarę śmierć ponósł (ap. Mansi VI 529). Z pism F’a mamy tylko 3 listy pko Eutychesowi: z tych 2 są w aktach wspomnianego soboru chalcedońskiego, 3-ci ap. Cotelier, Mon. eccl. gr. t. I. Cf. Hergenröther, Photius, I 58—63. X. W. K.
