Encyklopedyja powszechna (1859)/Ałczyn
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Ałczyn |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ałczyn, jest to dawne nazwisko silnego pokolenia Kirgizkiego, które w początkach XVIII wieku, łącznie z siedmią drobnemi rodami, stanowiło mniejszą hordę Kirgizów. Sułtan Tiawka połączył te drobne rody w jedno pokolenie i nazwał je Dżeti-Urug czyli Semirodzkiém, aby tém łatwiej stawić mogło opór Ałczyńcom. To pokolenie ałczyńskie, w późniejszym czasie rozdzieliło się na dwa pokolenia Alimuły i Baiuły. Mniejsza więc horda Kirgizów dzieli się zwykle na trzy główne części: 1) na pokolenie Alimuły, składające się z sześciu rodów; Kara-sakał, Kara-kisiak, Kitia, Dziurt-kora, Czumekej i Czykli; 2) na pokolenie Bajuły, składające się z rodów dwunastu to jest: Adaj, Dżappas czyli Jappas, Ałacza, w którem się przechowały resztki nazwiska zbiorowego Ałczyn, Bajba-kty, Maskar, Bersz, Tazłar, Issentetyr, Czerkies, Tana, Kizyl-kurt, Szichłar; 3) na pokolenie Semirodzkie (siedmiu rodów), składające się z rodów siedmiu: Tabyn, Tama, Kerdery, Dżagał-bajły, Kereit, Tilian i Ramadan. G. Z.
