Encyklopedyja powszechna (1859)/Ałun palony
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Ałun palony |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ałun palony. Ogrzewając ałun zwyczajny w tygielku lub garczku glinianym, najprzód on się topi we własnej wodzie krystalizacyi; następnie wrze w skutek zamiany jej w parę, w końcu gęstnieje, wzdyma się i wznosi znacznie nad tygiel, tworząc massę białą, lekką, gębczastą, która jako środek gryzący ma zastosowanie w medycynie i weterynaryi. K. J. — T. C.
