Encyklopedyja powszechna (1859)/Alexandryjska biblijot.
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alexandryjska biblijot. |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alexandryjska biblijoteka, największa i najsławniejsza ze wszystkich starożytnych, założona przez króla Egiptu Ptolemeusza Filadelfa, a oddana w zarząd wygnanemu z Aten Demetryjuszowi Falereuszowi, pod którym posiadała już przeszło 50,000 tomów czyli rol. Później, w epoce najwięcej kwitnącej, pod kierunkiem Zenodota, Arystarcha z Byzancyjum, Apollonijusza Rodyjskiego i innych, księgozbiór ten doszedł do 400,000, a według niektórych do 700,000 tomów. Obejmował on całkowitą literaturę rzymską, grecką, indyjską i egipską; mieścił się po większej części w gmachu Bruchium zwanym, przytykającym do pałacu królewskiego, a spalonym podczas oblężenia miasta przez Julijusza Cezara. Samą biblijotekę zastąpiono naówczas pergamską, którą Antonijusz podarował Kleopatrze. Druga połowa biblijoteki alexandryjskiej umieszczoną była w Serapeum, świątyni Jowisza Serapickiego, gdzie istniała do czasów Teodozyjusza Wielkiego; gdy atoli monarcha ten zburzyć kazał wszystkie świątynie pogańskie, nie oszczędzano również wspaniałej świątyni Jowisza, którą tłum fanatycznych chrześcijan zniszczył pod przywództwem arcybiskupa Teofila, przy czem i księgozbiór po większej części został spalonym. Tak więc nie kalif Omar, jak powszechne, acz niesłuszne niesie podanie, lecz barbarzyńcy chrześcijańscy tak niepowetowany cios zadali naukom: tyle przynajmniej pewna, że historyk Orozyjusz na kilka wieków przed zdobyciem Alexandryi przez Arabów, puste już tylko widział półki, pozostałe po sławnym niegdyś księgozbiorze.
