Encyklopedyja powszechna (1859)/Alexandryjska biblijot.

<<< Dane tekstu >>>
Autor anonimowy
Tytuł Encyklopedyja powszechna
Tom Tom I
Rozdział Alexandryjska biblijot.
Wydawca S. Orgelbrand
Data wyd. 1859
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

Alexandryjska biblijoteka, największa i najsławniejsza ze wszystkich starożytnych, założona przez króla Egiptu Ptolemeusza Filadelfa, a oddana w zarząd wygnanemu z Aten Demetryjuszowi Falereuszowi, pod którym posiadała już przeszło 50,000 tomów czyli rol. Później, w epoce najwięcej kwitnącej, pod kierunkiem Zenodota, Arystarcha z Byzancyjum, Apollonijusza Rodyjskiego i innych, księgozbiór ten doszedł do 400,000, a według niektórych do 700,000 tomów. Obejmował on całkowitą literaturę rzymską, grecką, indyjską i egipską; mieścił się po większej części w gmachu Bruchium zwanym, przytykającym do pałacu królewskiego, a spalonym podczas oblężenia miasta przez Julijusza Cezara. Samą biblijotekę zastąpiono naówczas pergamską, którą Antonijusz podarował Kleopatrze. Druga połowa biblijoteki alexandryjskiej umieszczoną była w Serapeum, świątyni Jowisza Serapickiego, gdzie istniała do czasów Teodozyjusza Wielkiego; gdy atoli monarcha ten zburzyć kazał wszystkie świątynie pogańskie, nie oszczędzano również wspaniałej świątyni Jowisza, którą tłum fanatycznych chrześcijan zniszczył pod przywództwem arcybiskupa Teofila, przy czem i księgozbiór po większej części został spalonym. Tak więc nie kalif Omar, jak powszechne, acz niesłuszne niesie podanie, lecz barbarzyńcy chrześcijańscy tak niepowetowany cios zadali naukom: tyle przynajmniej pewna, że historyk Orozyjusz na kilka wieków przed zdobyciem Alexandryi przez Arabów, puste już tylko widział półki, pozostałe po sławnym niegdyś księgozbiorze.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: anonimowy.