Encyklopedyja powszechna (1859)/Alexandryjska szk. kate.
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alexandryjska szk. kate. |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alexandryjska szkoła katechetów. Miasto Alexandryja, jako główny punkt w którym stykały się wyobrażenia Wschodu z Zachodem, od chwili powstania tamże gminy chrześcijańskiej, stało się główném siedliskiem uczoności kościelnej na Wschodzie. Biskupi alexandryjscy, troskliwi o rozkrzewienie wiary w Chrystusa, przykładali wszelkich starań, aby nie tylko żydzi, ale szczególniej poganie, przyjmując chrzest święty, obznajmiali się pilnie i gruntownie z nauką wiary. Owocem tych starań było powstanie szkoły katechetów, to jest, szkoły przygotowującej do chrztu, przez udzielanie nauki religii. Ślady szkoły alexandryjskiej dają się spostrzegać już w początkach I wieku po Chrystusie; lecz o istnieniu jej z pewnością historyczną, twierdzić można dopiero w drugiej połowie II wieku. Pantenus, mędrzec stoicki, przyjąwszy chrzest, został 180 r. katechetą szkoły alexandryjskiej. Napływ do szkoły był wielki; metoda zasadzała się na zadawaniu pytań. Pragnących tego, uczono i filozofii; gdyż sława nauczycieli stała się i dorosłym chrześcijanom pobudką, że poczęli uczęszczać do szkoły katechetów, celem nabycia rozleglejszych wiadomości religijnych. Najwięcej z nauczycieli szkoły katechetów w Alexandryi, odznaczyli się: Klemens, biskup, Alexander z Jerozolimy, Orygenes i Herakles. Kwitnący stan tej szkoły, trwał do 305 r., później upadła, już to skutkiem sporów, jakie wywołali nestoryjanie i monofizyci; już też i dla tego, że od chwili rozszerzenia się chrześcijaństwa, zmniejszyła się liczba przyjmujących chrzest uczonych pogan. L. O.
