Encyklopedyja powszechna (1859)/Alexandryjskie wiersze
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
Tom | Tom I |
Rozdział | Alexandryjskie wiersze |
Wydawca | S. Orgelbrand |
Data wyd. | 1859 |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Alexandryjskie wiersze, czyli Aloxandryny, sześciomiarowe, trzynasto-zgłoskowe wiersze jambiczne, których cechą charakterystyczna jest obowiązkowa po trzeciej stopie średniówka. Nazwa tych wierszy pochodzi ztad, że pierwszy wspomnionej miary użył poeta francuzki z XII stulecia, w poemacie bohaterskim o Alexandrze Wielkim. Monotonność alexandrynów, przez długi czas wyłącznie prawie używanych w naszej poezyi, i po dziś dzień w niej jeszcze, równie jak we Francyi przeważnie górujących, łagodzoną bywa rozmaitością końcówek czyli rymów; w każdym razie jednak utrudnia deklamacyję, która zbyt łatwo popada w wadliwą śpiewność i nuży ustawicznym powrotem jednostajnego, bo w tem samem zawsze miejscu przerwanego średniówką rytmu.