Encyklopedyja powszechna (1859)/Alliteracyja

<<< Dane tekstu >>>
Autor anonimowy
Tytuł Encyklopedyja powszechna
Tom Tom I
Rozdział Alliteracyja
Wydawca S. Orgelbrand
Data wyd. 1859
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

Alliteracyja, rym spółgłoskowy, powtórzenie, najczęściej trzykrotne, tych samych spółgłosek początkowych w jednym peryjodzie lub dwuwierszu, używane dawniej w poezyi ludów germańskich, mianowicie skandynawskich. W Anglii jeszcze Chaucer i Spenser pisali wierszem alliterowanym; w Irlandyi dzisiejsi nawet poeci nie zaniedbują tego rodzaju wierszowania. Zbyt często wracająca się alliteracyja, czyli powtarzanie się kilkakrotne tych samych rymów spółgłoskowych, jest wadliwém i wyradza się w śmieszność lub zabawkę, jak np. w tym wierszu łacińskim:

Plaudite! porcelli, porcorum pigra propago
Progreditur!..


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: anonimowy.