Encyklopedyja powszechna (1859)/Alluzyja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alluzyja |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alluzyja, (z łacińskiego: napomknienie, przytyk), figura retoryczna, przez którą w umyśle za pośrednictwem jednego wyobrażenia budzi się drugie. Alluzyja używa się wtenczas, gdy nie chcemy zbyt jawnie wynurzyć naszych myśli, któreby mogły obrazić skromność lub miłość własną innych, lub gdy rozważnemu czytelnikowi zostawujemy domysł tego, co zamierzamy powiedzieć. Wielu pisarzy starożytnych i nowożytnych używało tej figury. Alluzyja od allegoryi (ob.) różni się tém, że ostatnia jest to obraz przenośny wiadomego przedmiotu skreślony umyślnie, pierwsza zaś jakby niespodzianie, prawie mimowolnie mówi o tém, czego po nazwisku wymienić nie chce.
