Encyklopedyja powszechna (1859)/Amyraut Mojżesz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Amyraut Mojżesz |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Amyraut Mojżesz (Moses Amyraldus), współczesny Kartezyjusza i jego ziomek, pierwotnie jurysta, następnie teolog hugonocki, ur. się w Bourgueil 1596 r. Zostawszy proboszczem w Saumur, r. 1633 wraz z Jozuem de la Place i Ludwikiem Capelle, powołany został na professora teologii przy tamtejszej akademii. Nauka Amyrauta. różniąc sie co do predestynacyi z zasadami reformatorów genewskieh, znalazła w Szwajcaryi wielu przeciwników, w głównej zaś treści jest następująca: Jedyną wolą Boga jest, aby wszyscy ludzie dostąpili zbawienia, pod warunkiem wiary. Warunek ten, mógłby przez wszystkich ludzi być dopełnionym, nie dopełniają go jednak skutkiem wrodzonego im zepsucia, i dla tego w rzeczywistości ta powszechna wola Boża nikogo nie zbawia. Oprócz tego, istnieje w Bogu jeszcze szczegółowa wola, wodług której postanowił na wieki zbawić pewną liczbę ludzi, innych zaś w swej łasce pominąć. Pierwsi będą niezawodnie zbawieni, drudzy niezawodnie potępieni. Pierwsza część twierdzenia Amyrauta, nazwana universalismus hypotheticus, niepodobała się Szwajcarom. Amyraut odznaczał się głęboką uczonością i zostawił liczne dzieła treści exegetycznej, historycznej, dogmatycznej, moralnej, polemicznej i kazania: umarł 1664 r. Zycie i naukę jego opisał Ch. Edm. Saigry, w dziele swojém: These soutenue (Strasburg 1842), oraz Bauer i Zeller w Theologische Jahrbucher 1852 poszyt 1 i 2. L. O.
