Encyklopedyja powszechna (1859)/Anacharsys
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Anacharsys |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Anacharsys, rodem Scyta, książęcego rodu, który w zamiarze kształcenia się dalekie przedsiębrał podróże i między innemi około r. 600 przed Chr. przybył do Aten, gdzie z Solonem w ścisłych zostawał stosunkach. Dziwne to zjawienie się barbarzyńca z północy, prostota jego obyczajów, naiwny dowcip i sąd zdrowy o rzeczach, powszechną na siebie zwróciły uwagę; kilku późniejszych pisarzy zaliczyło go nawet do grona siedmiu mędrców. Prawa Solona nazywał pajęczyną, w których łapią się słabi, a które mocny przebija. O urządzeniu ateńskiem, według którego nad ważnemi sprawami kraju, naradzali się Prytanowie (ob.), zanim je przedstawiano ludowi, utrzymywał, że radzą mędrcy a rozstrzygają głupcy. Anacharsys za powrotem do ojczyzny usiłował wprowadzić tamże niektóre obrządki greckie, za co własny brat jego, Saulijusz, zabił go. Mniemane listy Anacharsysa (ogłoszone przez Aida i Kujacyjusza) z pewnością są podrobione. Grek Lucyjan (ob.) w kilku dyjalogach swoich z wielkiem życiem przedstawił kontrast naturalnego mędrca północy z modną kulturą attycką; zaś Francuz Barthélémy (ob.) w sławnem dziele swojem pod tytułem: Voyage du jeune Anacharsis en Grece (Paryż 1788), wystawia Scytę podróżującego po całej Grecyi w epoce na lat kilka przed narodzeniem Alexandra Wielkiego i zajmujące w niém skreśla obrazy ówczesnych obyczajów i życia społecznego. Dzieło to przełożył na język polski Łukasz Gołębiowski (7 tomów, Wilno, nakładem J. Zawadzkiego: 1819—25 r.).
