Encyklopedyja powszechna (1859)/Anachoreta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Anachoreta |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Anachoreta, (z greckiego: anachoreo, oddalam się, usuwam się na stronę), znaczy pustelnik, samotnik, który żyje w odosobnieniu, zdaleka od ludzi, aby tem snadniej obcować mógł z Bogiem. Wschód był niegdyś pełen sławnych anachoretów; Zachód nie mało także miał swoich. Ustawy zakonu ś. Benedykta pozwalają przechodzić z życia klasztoruego na pustelnicze: de claustrensi fieri anachoretam (ob. Pustelnik).
