Encyklopedyja powszechna (1859)/Anachronizm
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Anachronizm |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Anachronizm (z greckiego: ana, na odwrót i chronos, czas), oznacza błąd przeciwko chronologii, czyli przeciwko właściwemu następstwu lub dacie wypadków. Anachronizm popełnia się również przypisywaniem jakiej osobie słów, których mówić, wyobrażeń i wiadomości, których mieć nie mogła, jako też nadaniem całej jakiej epoce zwyczajów i obyczajów innego czasu. Poeci niekiedy rozmyślnie popełniają anachronizmy, jak np. Wirgilijusz robiąc Dydonę współczesną Eneasza, kiedy ten ostatni żył około 1,200 r. przed nar. Chr., ona zaś na przeszło 200 lat wcześniej; tak samo leź w nowszych czasach niektórzy romantycy, jak np. Tieck w swojej tragedyi: Genowefa i innych. Naznaczenie daty wypadku w epoce późniejszej, aniżeli rzeczywiście miał miejsce, zowie się niekiedy parachronizmem.
