Encyklopedyja powszechna (1859)/Andrzeja św. order
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
Tom | Tom I |
Rozdział | Andrzeja św. order |
Wydawca | S. Orgelbrand |
Data wyd. | 1859 |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Andrzeja świętego order, najdawniejszy w Rossyi, ustanowiony przez Piotra I, za powrotem jego z pierwszej podróży do Europy, dnia 10 Marca 1699 r. Bojarzyn Fiedor Gołowin pićrwszy zaszczycony został tym orderem, wszyscy Wielcy Książęta Rossyjscy otrzymują go zaraz przy chrzcie świętym. Znaki orderu są: wstęga błękitna przez prawe ramię: krzyż niebieski na orle dwugłównym, trzymającym koronę, a na krzyżu wyobrażenie ukrzyżowanego ś. Andrzeja Apostoła, tudzież na czterech końcach litery łacińskie: S. A. P. R., oznaczające: Sanctus Andreas Patronus Russiae. Na drugiej stronie krzyża, w środku orła, napis: za wiarę i wierność (za wieru i wiernośt), będący godłem orderu. Gwiazda srebrna, mająca w środku na złotem polu gładki błękitny krzyż ś. Andrzeja: około na polu błękitnem nad krzyżem koronę i wspomnione godło orderowe wypisane złotemi literami. Gwiazda przypina się u lewej piersi. W święto orderu, dnia 30 Listopada i w inne dni, kiedy kawalerowie obowiązani są mieć ubiór galowy, zamiast wstęgi, wkładają krzyż orderowy na złotym łańcuchu. Ubiór uroczysty składają: długi axamitny zielony płaszcz, podszyty białą jedwabną materyja ze srebrnym naszytym krzyżem, związywany sznurem srebrnym, z takiemiż kutasami; biały kaftan materyjalny ze złotym galonem i z krzyżem wyszytym na piersi; kapelusz czarny axamitny z białém i czerwoném piórém, z krzyżem ś. Andrzeja, wyszytym na ważkiej błękitnej wstążce. Ustanowione były dla orderu komandoryję: trzy po 1000, cztery po 800 i pięć po 700 dusz każda. Kawalerowie liczą się do klassy III urzędów, jeżeli nie mają wyższego stopnia. Podług Najwyższego postanowienia z roku 1804, zaszczycony orderem ś. Andrzeja, uznany jest za kawalera orderów ś. Alexandra Newskiego i ś. Anny; a od r. 1831 za kawalera Orła białego. — Achajus król Szkocki, utworzył r. 819, zakon rycerski pod wezwaniem ś. Andrzeja, który zatwierdzony przez Jakóba IV i królowe Annę, r. 1534 nosił nazwę Zakonu Ostu (Ordo cardui). — Filip Burgundzki postanowił r. 1430 Order Złotego runa, na cześć Najświętszej Panny i ś. Andrzeja, (Ordo equitum aurei celleris, Ordre de la toison d’or).