Encyklopedyja powszechna (1859)/Apertura
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom II |
| Rozdział | Apertura |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Apertura, otwór naturalny, otwór w ciele zwierzęcém, np. apertura pelvis otwór miednicy, apertura canalis carotidis otwór kanału tętnicy mózgowej i t. p. Nazwanie apertura, daje się także u nas sztucznym otworom, na powierzchni ciała ropę wydzielającym, są to raczej sztuczne źródełka (fonticuli); na ten cel przerzyna się skóra aż do krwi bisturem, a w otwór zrobiony wkłada się ziarnko grochu, pomoczone w oliwie lub posmarowane maścią gnojącą. Czasem i bez przecinania skóry, przykłada się prosta maść drażniąca na powierzchnia z euforbii, much hiszpańskich albo i z kory wilczego łyka, w celu zrządzenia sztucznego drażnienia. Najstosowniejsze miejsce do otwierania apertur jest wyższa część ramienia albo też i wewnętrzna powierzchnia uda pod kolanem, lubo i inne części ciała nie wyjmują się od tego. Dr. J. K.
