Encyklopedyja powszechna (1859)/Apostrofa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom II |
| Rozdział | Apostrofa |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Apostrofa, właściwie wyrażenie techniczne dawnego sądownictwa ateńskiego, jeżeli mówca w trakcie oskarżenia lub obrony odwracał się od sędziego i zwracał do oskarżyciela lub oskarżonego. — Apostrofa jako figura retoryczna znaczy przemówienie do nieobecnych, jak gdyby byli obecnemi, albo też przemowę do przedmiotów nieżywotnych i nieczułych, jak gdyby miały życie i czucie. Figura ta przyczynia się bardzo do ożywienia i upoetyzowania mowy.
