Encyklopedyja powszechna (1859)/Appiani
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom II |
| Rozdział | Appiani |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Appiani (Andrzej, jeden z najznakomitszych włoskich malarzy historycznych, przez współczesnych nazwany malarzem Gracyj, urodzony 1754 r. z ubogich lecz szlachetnych rodziców w Medyjolanie, z początku dla utrzymania życia pracował u malarzy dekoracyjnych, przy której to sposobności zwiedzał szkoły anatomiczne i rysunków. Z pryncypałami swemi podróżując od miasta do miasta, poznawał w Parmie, Bononii i Florencyi dzieła wielkich mistrzów, i tworzył sobie styl własny; w Rzymie był trzy razy, żeby coraz głębiej przeniknąć sekret fresków Rafaelowskich, w którym to rodzaju sztuki wnet przewyższył wszystkich współczesnych malarzy włoskich. Najpiękniejsze dzieła jego obejmuje kopuła kościoła Santa Maria di San Celso w Medyjolanie, zamek królewski tamże, Villa Bonaparte i pałacyk wiejski namiestnika arcyksięcia Ferdynanda; do najcelniejszych z pomiędzy nich należą freski przedstawiające allegoryczne sceny z życia Napoleona, oraz Apollo z Muzami. Napoleon mianował go swoim malarzem nadwornym; po jego upadku, gdy od 1813 roku skutkiem apoplexyi pracować już niemógł, rząd austryjacki pozbawił go pensyi, tak iż w 1817 roku Appiani umarł w największej nędzy. Utwory jego odznaczają się poprawnością rysunku i wdziękiem kolorytu, lecz za to nierównie mniej energiją i głębokością wyrazu.
