Gabryeli
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Gabryeli |
| Pochodzenie | Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom VII |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1915 |
| Druk | G. Gerbethner i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Imię twoje nie było »wiosna« ani »róża«,
Ani w łunach po niebie chodząca »kometa«,
Ani pełna jasności błyskawicznej »burza«...
Ale na pierwsze imię było ci: »kobieta«
I nosiłaś je czystym jak gwiazdę na czole;
A drugie: »siostra smutnych«, a trzecie: »poeta«.
Które ci najpiękniejszą dało aureolę,
Któż zgadnie? — Cisza grobu twego odpowiada,
Że każde z nich jest rzadkiem na tym nędz padole.
Tylko tam, gdzie od wieku bije łez kaskada,
Na ziemi dawnych smutków, nad stare mogiły
Wschodzi, raz w sto lat może, taka gwiazda blada,
By świecić tym, co idąc, dech tracą — i siły.
