Hołd królowej Jadwidze
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Ludziom i chwilom |
| Podtytuł | VI. Hołd królowej Jadwidze |
| Pochodzenie | Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom VI |
| Wydawca | Nakład Gebethnera i Wolfa. |
| Data wyd. | 1915 |
| Druk | G. Gerbethner i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Na grób twój pójdziem i na miejsce Boże,
Z którego dzwon dziś chwałę twą ogłasza.
O, zapal w sercach naszych nowe zorze,
O, daj nam światło, co moc starą zmoże,
— Królowo nasza!
Zapłomień zimne piersi iskrą ducha!
Oczyść nam usta węglem Izajasza!
Gdzie nędza cierpi, gdzie siedzi noc głucha,
Miłość z serc naszych niech ogniem wybucha,
— Królowo nasza!
Pokaż nam drogę do bratnich dusz ludu,
Gdzie chaty ciemne, gdzie mroczne poddasza!
Daj czołom naszym najświętszy chrzest trudu,
I tęczą twego opromień je cudu,
— Królowo nasza!
Daj zgodę myśli, i jedność daj czynu,
Daj karność — niech się chów twój nie rozprasza!
O, rozpal wpośród niewiast polskich gminu
Żar pożądania zasługi wawrzynu,
— Królowo nasza!
Daj ziemi służyć! Daj bronić nam ziemi,
Gdy ją dłoń wrogom przedawa Judasza,
Razem z prochami ojców — razem z temi
Piastowych kmieci strzechami siwemi,
— Królowo nasza!
Daj stać niewieścim duchom w tej świątyni,
Co dziś cześć twoją skróś wieków roznasza,
I niech się światło nad nami uczyni,
O, pierwsza chramu tego hospodyni,
— Królowo nasza!
Zwiąż nas imieniem twojem w zwarte roty!
Daj męstwo! niech nas walka nie przestrasza!
Daj zburzyć twierdze krzywd, nędzy, ciemnoty!
Rozwiń nad nami proporzec Twój złoty,
— Hetmanko nasza!
- ↑ Wiersz nadesłany przez poetkę na wiec kobiet (d. 4 czerwca 1900) do Krakowa, gdzie odczytano go przed pochodem na Wawel.
