[259]
ŹLE DOPIJAĆ SIĘ[1] PRZYJACIELA.
Chcecieli słuchać, powiem wam swe zdanie,
Na czem zależy dobre zachowanie.
Ale wczas wiedzcie, że nie dzierżę z temi,
Którzy — przyjaciół szukają pełnemi.
Trudnoby się tam miłość rodzić miała,
Gdzie swar, gdzie zwada gniazdo swe usłała.
Trudno ma urość, co kiedy niebacznie
I bez rozmysłu szumna głowa zacznie.
Cnota nad wszystko, a skarbu więtszego
Nad przyjaciela niemasz uprzejmego.
Kto się w taki skarb dobrze zapomoże,
Póki żyw upaść w ubóstwo nie może.
Ale począwszy od stworzenia świata,
Aż po te nasze ostateczne lata,
Ledwie par kilka w dziejach opisano,
Które za prawe przyjacioły miano.
A my się tego piwem dopić chcemy?
Zaprawdę lekce przyjaźń szacujemy.
_t.1_259.jpeg){kind=link}
