Jawor, jawor, jaworowi ludzie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Jawor, jawor, jaworowi ludzie |
| Pochodzenie | Sroczka kaszkę warzyła |
| Redaktor | Zofia Rogoszówna |
| Wydawca | Zakład Narodowy im. Ossolińskich |
| Data wyd. | 1920 |
| Druk | Zakład Narodowy im. Ossolińskich |
| Miejsce wyd. | Lwów, Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
|
Jawor, jawor, jaworowi ludzie....
Jawor, jawor, jaworowi ludzie |
Objaśnienia zabaw:
8.
Dwoje dzieci łączy ręce, tworząc „bramę“. Umawiają się poprzednio, które z nich będzie djabłem, a które aniołem. Reszta dzieci przechodzi popod bramą, trzymając się jedno drugiego oburącz. „Jaworowi ludzie“ chwytają ostatnie dziecko, pytając, do którego z nich przejść pragnie. Gdy wszystkie dzieci są już pochwytane i obiorą sobie miejsce przy jednym z „jaworowych ludzi“ „anioł“ i „djabeł“ biorą kij, każdy chwyta za jeden koniec, a pochwytane duszyczki pomagają im przeciągnąć kij przez naznaczoną granicę. Gromadka, której uda się kij przeciągnąć — wygrywa.
