Jeszcze nie zginęła!
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | »Jeszcze nie zginęła!« |
| Pochodzenie | Śpiewnik historyczny |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1919 |
| Druk | W. L. Anczyc i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
»JESZCZE NIE ZGINĘŁA!«
(1798).
(1798).
Jako w polu przeoranem,
Siew runieje wiosną,
Tak i w mężnych polskich sercach
Znów nadzieje rosną.
Śpiewa żołnierz na widecie,
Śpiewa u ogniska,
A Ojczyzny imię drogie,
Jak gwiazda mu błyska!
Aż z nadziei urodzona,
Piosenka wionęła
Nad Legjony nasze dzielne —
»Jeszcze nie zginęła!...
Kto ją pierwszy tam wyśpiewał[1]
Nikt już dzisiaj nie wie —
Ale żyje duch Legjonów
W tym nadziei śpiewie.
Przeleciała piosnka góry,
Przeleciała morza —
Zaświtała w ziemi polskiej,
Jak nadziei zorza.
Choć nas przemoc gnębi wroga,
Choć nam głos odjęła,
Lata piosnka nad polami:
— »Jeszcze nie zginęła!«
