Kodeks honorowy i reguły pojedynku/Rozdział XIII/D
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Kodeks honorowy i reguły pojedynku |
| Wydawca | Księgarnia Polska |
| Data wyd. | 1899 |
| Druk | Drukarnia Narodowa w Krakowie |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
§ 261. Przy tymże pojedynku jest posługiwanie się własną bronią oraz nabijanie broni przez samychże przeciwników absolutnie wykluczone.
O pistolety starają się sami sekundanci, zachowując przy ich wyborze, nabijaniu i wręczaniu wszystkie środki ostrożności i kontroli w zasadach ogólnych wypowiedziane.
§ 262. Który z przeciwników pierwszy broń sobie wybiera, rozstrzyga losowanie; taksamo decyduje los o stanowisku każdego.
§ 263. Odległość między stanowiskami ma wynosić od czterdziestu pięciu do pięćdziesięciu kroków.
§ 264. W odległości piętnastu kroków w prostej linii od obu stanowisk ustawia się baryerę (laskę z chusteczką), stanowiącą granicę, do której przeciwnicy mogą podchodzić.
Odległość między baryerami wynosi piętnaście do dwudziestu kroków.
§ 265. Wskazanem jest, aby między oboma stanowiskami była na ziemi lub na podłodze zakreślona widoczna prosta linia.
§ 266. Przed ustawieniem przeciwników na stanowiskach mają sekundanci przedsięwziąć rewizyę toaletową, której należy się bezwarunkowo poddać.
§ 267. Kierownik przypomina następnie warunki walki i bierze przyrzeczenie, że będą sumiennie dochowane, zaznaczając przytem, że komenda padnie jedna tylko: naprzód! Przed nią nie wolno absolutnie dać strzału, nie wolno też strzelać po zakomenderowaniu przez jednego ze sekundantów: stój!
§ 268. Po tych formalnościach ustawiają sekundanci przeciwników na przeznaczonych dla nich miejscach i sami wraz z lekarzami zajmują pozycyę na uboczu od głównej linii strzału, która w tym wypadku jest gzygzakowatą; lekarze za nimi.
§ 269. Na komendę: naprzód! rozpoczynają przeciwnicy walkę.
Mogą dać strzał natychmiast z miejsca, albo później postąpiwszy naprzód wzdłuż linii prostej lub krzywej, gzygzakowatej — przyczem od linii prostej nie wolno oddalić się więcej, niż na dwa kroki.
§ 270. Odstąpienie od lnii prostej, łączącej oba stanowiska, na odległość większą nad dwa kroki, jest zgwałceniem reguł pojedynkowych. Sekundanci spostrzegłszy je, powinni walkę natychmiast przerwać.
Taksamo nie wolno absolutnie przekraczać baryery.
Tempo postępowania naprzód zostawia się każdemu zupełnie do woli, tudzież chwilę wystrzału, byle ten nastąpił w ciągu jednej minuty od komendy. Podczas postępowania należy pistolet trzymać ciągle pionowo i nie strzelać; celować i dać strzał wolno tylko przystanąwszy.
§ 271. Wypaliwszy — należy na temsamem miejscu przystanąć nieruchomo i czekać strzału przeciwnika.
Tenże, jeśli dotąd stał nawet na pierwszem swojem miejscu, może postąpić do granicy baryery, byle to nie trwało dłużej nad jednę minutę od pierwszego strzału.
Po upływie tego terminu traci prawo odpowiedzi i sekundanci powinni natychmiast wkroczyć.
§ 272. Jeżeli żaden z przeciwników nie został trafiony a warunki pojedynku opiewają na kilkakrotną wymianę strzału lub »do bezwładności«, należy walkę podjąć nanowo z zachowaniem dotychczasowych przepisów.
§ 273. Przeciwnik ranny ma przy tym pojedynku także tylko jedną minutę czasu do oddania strzału.
Jeżeli rana jest tego rodzaju, iż przeciwnik pada, nie chce jednak ze swego strzału zrezygnować, można mu dać termin dwóch minut, z którego może atoli korzystać tylko o własnych siłach.
§ 274. Pojedynek musi być przerwanym po każdym strzale, po którym lekarze orzekną niezdolność przeciwnika do walki.
§ 275. Więcej, niż trzykrotna wymiana kul nie powinna pod żadnym warunkiem być dopuszczona. Jeżeli nawet żadne zranienie nie zostało nią spowodowane, uważa się pojedynek za ukończony.
§ 276. Jeżeli któryś z przeciwników dopuścił się jakiejkolwiek nieprawidłowości, należy walkę natychmiast przerwać. Od uznania sekundantów zależy, czy będzie ona podjętą nanowo, czy uważana za przekroczenie tego rodzaju, które pociąga za sobą odmowę satysfakcyi.
W każdym razie powinna ona być uwidoczniona w protokole.
§ 277. Jeżeli skutkiem nieprawidłowego zachowania się jednej strony druga odniosła ranę ciężką, lub śmierć, należy bezzwłocznie zrobić doniesienie do władzy.
§ 278. Jeżeli skutkiem nieprzewidzianej przeszkody pojedynek doznaje przerwy, należy go odłożyć na porę późniejszą — z zachowaniem wszystkich odnoszących się doń reguł.
