Król Edyp (Sofokles, tłum. Morawski, 1947)/Epeisodion IV

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Sofokles
Tytuł	Król Edyp
Rozdział	Epeisodion IV
Wydawca	Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wyd.	1947 (1922)
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Kazimierz Morawski
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

[73]

(Wchodzi stary sługa Laiosa)

EDYP

Jeśli ja także, choć wprzód go nie znałem,

1110

Zgadywać mogę, mniemałbym, o starcy,
Że ten, którego czekamy oddawna,
Pastuch się zjawił, bo wiek za tem mówi.
A zresztą w ludziach, którzy go prowadzą,

Widzę me sługi; osądzisz to łacniej,

1115

Boś znał człowieka przed dawnemi laty.

CHÓR

On to, mój panie, wśród domu Laiosa
Wiernym był sługą, jak mało kto inny.

EDYP

Naprzód cię pytam, przychodniu z Koryntu,

Czyś tego mienił?

1120

POSŁANIEC

Tego, co tu stanął.

EDYP

Starcze, patrz na mnie, i wręcz odpowiadaj,
Gdy spytam; byłeś ty sługą Laiosa?

SŁUGA

Tak, byłem sługą domowym, nie kupnym.

EDYP

Jakie tu miałeś zajęcia i służbę?

SŁUGA

Najwięcej, panie, chodziłem za bydłem.

1125

EDYP

A w jakich miejscach miałeś twe szałasy?

SŁUGA

Na Kiteronie i bliskich polanach.

EDYP

Czyś widział kiedy tego tu człowieka?

SŁUGA

Przy jakiej sprawie? Kogóż masz na myśli?

EDYP

Tego tu, czyś ty z nim zadał się kiedy?

1130

SŁUGA

Narazie ciężko to sobie przypomnieć.

POSŁANIEC

Nie dziw, o panie! ja wraz mu przypomnę
To, co zahaczył. Bo wiem to ja przecie,
Że on wie także, jakośmy trzy lata

W ciepłych miesiącach wyganiali trzody

1135

Tu na Kiteron; gdy zima nastała,
Ja przepędzałem bydło do mych stajen,
On do Laiosa obory; no! mówże,
Czy tak się działo, czy zmyślam te rzeczy?

SŁUGA

Będzie to prawda — choć temu już dawno.

1140

POSŁANIEC

Więc powiedz dalej, czy pomnisz, żeś dziecko
Oddał mi jakieś na pielęgnowanie?

SŁUGA

Cóż to, pocóż mi pytanie to stawiasz?

POSŁANIEC

Oto ten, kumie, co wtedy był dzieckiem.

SŁUGA

Cóż ty, do licha, nie zamkniesz raz gęby?

1145

EDYP

Nie łaj go, stary, bo raczej twe słowa
Zgromić należy, nie jego przemowy.

SŁUGA

W czemże ja, dobry panie, zawiniłem?

EDYP

Że przeczysz dziecku, za którem on śledzi.

SŁUGA

Plecie bo na wiatr, nie wiedzieć dlaczego.

1150

EDYP

Nie zeznasz z chęcią, to zeznasz pod batem.

SŁUGA

Przebóg, nie smagaj, o panie, staruszka.

EDYP

Niechaj mu ręce spętają na grzbiecie.

SŁUGA

Zaco? o biada! jakiej chcesz nowiny?

EDYP

Czyś dał mu dziecię, o które się pyta?

1155

SŁUGA

Dałem; bodajbym dnia tego był zginął.

EDYP

Przyjdzie do tego, gdy prawdy nie zeznasz.

SŁUGA

Doszczętniej zginę, skoro ją wypowiem.

EDYP

Człowiek ten szuka, jak widać, wykrętów.

SŁUGA

O nie, toć rzekłem, iż dałem je dawno.

1160

EDYP

Skąd wziąłeś? z domu? czy dał ci je inny?

SŁUGA

Mojem nie było, z innej wziąłem ręki.

EDYP

Któż był tym mężem, z jakiego on domu?

SŁUGA

Na boga, panie, nie pytaj mnie więcej!

EDYP

Zginąłeś, jeśli raz pytać nie dosyć.

1165

SŁUGA

A więc — z Laiosa to było pomiotu.

EDYP

Czy z niewolnicy, czy też z krwi szlachetnej?

SŁUGA

Biada, ma mowa tuż u grozy kresu.

EDYP

I słuch mój również, lecz słuchać mi trzeba,

SŁUGA

Zwano go synem jego; lecz twa żona

1170

Najlepiej powie, jak rzeczy się miały.

EDYP

Czy tedy ona oddała?

SŁUGA

Tak, panie.

EDYP

W jakimże celu?

SŁUGA

Bym zabił to dziecię.

EDYP

Wyrodna matka!

SŁUGA

Trwożyły ją wróżby.

EDYP

Jakie?

1175

SŁUGA

Że dziecko to ojca zabije.

EDYP

Pocóż je tedy oddałeś tamtemu?

SŁUGA

Z litości, panie; myślałem, że weźmie
Dziecię do kraju, skąd przybył; i otóż
On je zratował na zgubę, bo jeśli

Tyś owem dzieckiem, to jesteś nędzarzem.

1180

EDYP

Biada, już jawnem to, czegom pożądał,
O słońce, niechbym już cię nie oglądał!
Życie mam, skąd nie przystoi, i żyłem,
Z kim nie przystało — a swoich zabiłem.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Sofokles i tłumacza: Kazimierz Morawski.