Krzyk Sarmatki (Tarnowski, 1874)

<<< Dane tekstu >>>
Autor Władysław Tarnowski
Tytuł Krzyk Sarmatki
Pochodzenie Lutnia. Piosennik polski. Zbiór trzeci
Wydawca F. A. Brockhaus
Data wyd. 1874
Miejsce wyd. Lipsk
Źródło Skany na Commons
Inne Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
KRZYK SARMATKI.

Kocham wichry! kocham burze!
Rada leciećbym na chmury,
Oddam złoto, perły, róże.
By rozwalać skał marmury! —
Tam mąż! syny me na stosach —
Choć się jeży śmierć w mych włosach,
Jam szczęśliwa! o jam dumna! —
Nie ugięta! jak kolumna!
Ja orlica! gołębica!
I od gromu ma gromnica
Się zapala, kiedy słońca
Gasną — aby iść — do końca! —
Ja chcę ramię mieć Samsona,
Chcę siłą walczyć Centaurów,
Niech walka dla mnie nie kona! —
Nie chcę spokoju — ni laurów! —
Wszystko rozdeptać, rozwalić,
Co ludzie zowią zaporą —
Letnich i zimnych w wulkan zapalić,
I dumną podnieść pokorą! —
Gdy mnie dziś płazy nazwą warjatką,
Jutro lud pojmie dla czego!
Bo kocham wolność! bom jest Sarmatką!
Bo czuję ducha Bożego! —


Paryż, 1867. Ernest Buława






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Tarnowski.