[14]6.
Kuba w ambarasie.
(Przypowieść teksańska wedle prawdziwego zdarzenia.)
Siedzą, piją, gawędzą, czas upływa im mile,
Bo to istny przypadek, że sąsiadów tyle
Razem dziś się zjechało! Widać u Engelmana
Frącka, panią Frąckową, Maćka i Maciejową,
Jasia, Jędrzeja i Wojtka także panią Wojtkową,
A nasz Kuba już nawet buja w mieście od rana
Siedzą, piją, gawędzą, kupiec szklanki nalewa,
“A moi bracia kochani,” Wojtek stary zawoła,
“Jakże miło mi bawić wśród waszego tu koła,
[15]
“Wśród rodaków w obczyźnie naszym mówić językiem!
’Niech“Niech dziś będzie nam święto, niech bawełnę dziś skubie
“Anglik, murzyn lub niemiec, a choć będzie nam w czubie,
„Trochę potem czmerało, nie chcę mijać dziś z nikim!
Tu Jaś głośno się śmieje, Frącek tam sobie śpiewa,
A nasz Kuba serdecznie rozrzewniony gdzieś płacze,
Maciej klnie piorunami, w kącie pani Wojtkowa,
Tuli się do Frąckowej, szepce tajemne jej słowa?
A pan Jędrzej swawolny gwizda sobie i skacze.
Wieczór już się przybliża, jednie trzeba do domu,
A choć sporo się żegnać, dzisiaj jakoś nikomu,
Jednak wreszcie się wszyscy powynosili sąsiedzi,
Tylko Tuba nadzwyczaj upartego jest ducha,
A choć kupiec go błaga, żadnej prośby nie słucha
I sam jeden na beczce sobie drzemie i siedzi.
Co tu robić do licha? Widać że panu Kubie,
W głowie jakoś markotno, że mu szumi w czubie,
Że nim wsiądzie na szkapę, dziesięćkroć się obali,
Bierze kupiec stos sukna, miękkie łoże nim ściele,
Chwyta Kubę za nogę i pytając nie wiele
Z beczki prosto na ziemię i na łoże go wali.
[16]
Mija noc i już zorza nowy dzionek zwiastuje,
W składzie u Engelmana ktoś się zwolna wzruchuje,
Siada, oczy przeciera nie wie, co się z nim stało,
Siedzi, drapie się w głowę, długo coś medytuje,
Potem z wolna, co zaszło i gdzie bywa, pojmuje:
Lecz co znaczy to sukno, co mu łożem być miało!
“Ach mój Boże kochany”, Kuba woła w kłopocie,
“Jużci sukno kupiłem w mej wczorajszej głupocie
“I teraz zabrać do domu dla kobiety trzeba!
“Gdyby łokci choć z dziesięć, ale taką gromadę!
“Ach, co pocznę! Do kogo udać tu się w poradę?
“Istnie piorun uderzył z wysokiego nieba!”
Bierze sukno, w miech kładzie, mruczy, jęczy i wzdycha,
Potem od drzwi zasuwę z cicha i zwolna odpycha,
Siodła szkapę, miech dźwiga i do domu jedzie,
W głowie ból co nie miara, a choć szepce pacierze
Straszna gorycz mu w sercu wszelki spokój bierze:
Ach, jak w domu u żony dzisiaj mu się powiedzie!
W domu pani Kubowa niespokojną noc miała,
WeśnieWe śnie męża w przemocy dzikich zbójców widziała,
I do rana trapiły ciężkie mary niebogę.
Potem zrywa się z łoża, spieszy zakłopotana
Na dwór, staje przy płocie, i tam łzami zalana
Śledzi okiem badawczem, czy nie jedzie kto drogą.
[17]
Wreszcie Kuba nadjeżdża. Strach ją zwolna omija,
Za to zaczyna się dąsać, syczy niby żmija
I z daleka już Kubie grozi pięścią i woła:
“A ty chłopie niecnoto, bałamucie niewarty
Tłuc po mieście się nocą, takie to twoje żarty,
A może nawet bawiłeś wśród rozpustnic tam koła?”
Milcząc Kuba jej ciężar sukna w miechu podaje.
“To dla ciebie, żoneczko, z tego ci się wykraje
“Pięknych sukien, fartuchów i chusteczek nie mało.
“Opóźniłem się w mieście, potem w lesie zbłąkałem,
“Ale za to dla ciebie ten podarunek kupiłem.
“Więc nie gniewaj się dłużej! Co się stało to stało!
Żona sięga do miecha, patrzy potem blednieje,
“A człowieku nieszczęsny, co z tobą się dzieje.
“Czy zakładać na farmie handel chcesz towarami?
“Zaraz jedź mi do miasta, a nie wracaj mi prędzej.
“Aż tak głupio wydanych nie przywieziesz pieniędzy
“Rzekła, wróciła do domu i trzasnęła drzwiami.
W mieście u Engelmana wielki rozruch się dzieje
Snać po odjeździe Kuby wkradli się chytro złodzieje
I towarów gromadę niespostrzeżeni zabrali.
Siedzi kupiec nad księgą, swoją stratę rachuje,
Klnie i wzdycha, a potem ręce załamuje,
Klnie i wzdycha nad księgą i rachuje dalej.
[18]
W tem się drzwi otwierają, wchodzi Kuba miech niesie:
“Tych towarów,” powiada, nie potrzebuję tam w lesie
“Żona ich niechce, niech kupiec lepiej pieniądze mi wróci!”
Kupiec z krzesła się zrywa, twarz mu się promienieje
Patrzy na miech, na kupę, potem serdecznie się śmieje:
“Niech się żona,” powiada, “wasza o to nie smuci!”
Kuba słucha, nareszcie cały przypadek pojmuje.
“Hejże, woła wesoło,“ niech no pan kupiec częstuje,
“Na ten kłopot najlepiej tęgo łykniem z butelki!”
“Niech gęś kopnie kobietę!” Niech dziś zdrowie nam służy,
“Niech mi będzie dziś święto, a choć potrwa i dłużej,”
“Nocleg u was gotowy na przypadek wszelki!”
|
