Kucharka litewska (1913)/Pieczeń cielęca po amatorsku
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Kucharka litewska |
| Wydawca | Księgarnia Józefa Zawadzkiego |
| Data wyd. | 1913 |
| Druk | Drukarnia Józefa Zawadzkiego |
| Miejsce wyd. | Wilno |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Pieczeń z dobrego odkarmionego cielęcia osolić z wieczora, obszyć w serwetę czystą lub inne płótno i zakopać do ziemi dobrej ogrodowej w jamie na łokieć głębokiej i zasypać. Nazajutrz z rana, po dwunastu godzinach leżenia, wydobyć, i nie obmywać, wyjąwszy z zawinięcia. Przygotować sera wiejskiego białego, niezbyt świeżego i tłustego, utrzeć go na tarce w ilości odpowiedniej potrzebie, dodać parę łyżek śmietany, oraz w znacznej ilości trybulki, kopru i zielonej pietruszki, i zrobić z tego gęstą zupełnie masę. Pieczeń cielęcą dużym nożem rozkroić ukośnie na trzy ogromne zrazy aż do koś ci, i masą przygotowaną podług opisania wysmarować gęsto jej wnętrze; sztyftami brzozowymi pozapinać brzegi przerzniętej pieczeni, żeby się przy obracaniu na rożnie nie rozpadały, i całą pieczeń słoniną naszpikować. Gdy już będzie na rożnie, polewać ją masłem i sosem, który z niej ściekać będzie, a na wydaniu wydobyć brzozowe sztyfty i bułką lub chlebem tartym osypać.
