Kuchnia koszerna/O przygotowaniach i zarządzeniach na święto Pesachu
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Kuchnia koszerna |
| Wydawca | Księgarnia Jakóba Klepfisza |
| Data wyd. | 1904 |
| Druk | Drukarnia W. Thiella |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | H. S. K. |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Dużo jest przygotowań i zarządzeń na Wielkanoc. Całe mieszkanie powinno być starannie i pilnie uporządkowane i sprzątnięte. Szafy i stoły kuchenne, spiżarnia, naczynia drewniane i deski muszą być wyszorowane, a wszelki chleb wyrzucony. Mąkę zaś i kaszę trzeba przechować w specjalnem pomieszczeniu, które znajduje się po za mieszkaniem i do którego nie wolno wchodzić podczas świąt.
Jeżeli chcemy podczas Wielkanocy używać drewnianych naczyń musimy je naprzód wykoszerować (כשר). A więc szoruje je się, później nalewa trochę wody, przeciąga rozpaloną duszą od żelazka i znowu trzy razy oblewa. Tak samo robimy ze stołami kuchennemi, a szafy potem trzeba wyłożyć czystym papierem. Srebrne, miedziane, mosiężne i żelazne, ale nie z lanego żelaza, naczynia muszą być również wykoszerowane. Wszelkie srebrne przedmioty czyści się z początku kredą i wodą, później wiąże razem,, miedziane zaś i mosiężne trzeba również dobrze wyczyścić i pobielić. Następnie wszystko należy wrzucić do kipiącej wody, w którą przedtem zanurzono trzy płonące drzazgi, trzy razy pogrążyć w tej wodzie, później trzy razy oblać zimną wodą i wysuszyć. Żelazne naczynia powinny być wrzucone w mocny ogień, aż się do czerwoności rozpalą, po wyjęciu trzeba je trzy razy oblać zimną wodą.
Naczynia z gliny i z lanego żelaza, zarówno jak i noże, widelce i wszelka zastawa stołowa, o ile nie jest z prawdziwej porcelany, nie powinny być używane podczas Wielkanocy. Prawdziwą porcelanę i szkło trzeba włożyć do wody najmniej na trzy dni przed rozpoczęciem świąt, przyczem wodę należy codziennie zmieniać.
Na dwa pierwsze wieczory wielkanocne (uczta sederowa) stół musi być nakryty następującym sposobem. Na obrusie stawia się pośrodku półmisek, na którym leży w kwadrat złożona serweta. W każdym fałdzie tej serwety znajduje się duża maca. Takie mace nie powinny mieć żadnej skazy, to znaczy muszą być całe i nie mogą mieć nadłamanych miejsc. Na takiej serwecie kładzie się znów talerz, a na nim: garstka wybranej i oczyszczonej sałaty, trochę oczyszczonej i wymytej zielonej pietruszki, małe naczyńko ze słoną wodą, parę na twardo ugotowanych jajek, kość w popiele pieczona, kilka umytych rzodkiewek z zielonymi końcami i nieco oczyszczonego i mocnego chrzanu. Gdy na talerzu więcej niema miejsca, stawia się koło niego półmisek z dwoma „kuglami“ i „charoses“ (חרוסת), które się przyrządza w następujący sposób. Bierze się drobno pokrajane lub tarte pieczone jabłka i miesza jedną massę, w rodzaju ciasta, z cukrem, tłuczonym cynamonem, tłuczonemi słodkiemi migdałami lub orzechami. Na lewą boczną poręcz sofy albo foteli, przed któremi stoi stół kładzie się dwie biało powleczone poduszki, by współbiesiadnicy mieli się na czem oprzeć. Wreszcie na stronie, na stoliku albo krzesełku, przygotowują miskę, pełen wody dzbanek albo butelkę i czysty ręcznik.
