Kuchnia polska/Ser żuławski z twarogu
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Kuchnia polska |
| Wydawca | Księgarnia Stefana Knasta |
| Data wyd. | 1912 |
| Druk | Drukarnia S. Buszczyńskiego |
| Miejsce wyd. | Inowrocław |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Na jeden ser wziąć 9 do 10 litrów gęstego mleka z którego zebrano śmietanę, i wlać mleko na miski, tak, aby tylko do połowy były napełnione. Poczem zaparzyć mleko wrzącą wodą, wolno mięszając, aby twaróg mógł się ściągnąć jednostajnie i cała masa rozgrzała się do 30 stopni ciepła. Skoro serwatka stanęła klarem na wierzchu, zlać ją z misek, posypać szczyptą soli i kminkiem, którego nie trzeba skąpić, włożyć twaróg nie naciskając go, na sito i tak pozostawić, aż ścieknie serwatka.
Po mniej więcej 10 minutach wtłoczyć twaróg do form, w kształcie pochwy od książki, niech tak sery pozostaną niezakryte aż do drugiego dnia. Potem wyłożyć je z formy, suszyć mniej więcej dwa tygodnie na wolnem powietrzu w miejscu nie wystawionem na przewiewy i słońce, częściej je w tym czasie przewracając, a wreszcie poukładać, stawiając na kant, jeden ser obok drugiego, w przeznaczone na to skrzynie, które trzeba ustawić w piwnicy, gdzie także należy sery co drugi lub trzeci dzień przewracać. Sery w ten sposób przechowywane tracą biel, nabierają miękkości i można je po tygodniu lub dwóch spożywać. Dobrze też się trzymają takie sery zapakowane w słomę.
