Listy Annibala z Kapui/List 6

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Annibale di Capua
Tytuł	Listy Annibala z Kapui, arcy-biskupa neapolitańskiego, nuncyusza w Polsce, o bezkrólewiu po Stefanie Batorym i pierwszych latach panowania Zygmunta IIIgo, do wyjścia arcy-xięcia Maxymiliana z niewoli
Podtytuł	z dodatkiem objaśnień historycznych, i kilku dokumentów, tyczących się tejże epoki dziejów polskich oraz z 10 podobiznami podpisów osób znakomitych
Wydawca	Ig. Klukowskiego Xięgarza
Data wyd.	1852
Druk	J. Unger
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Aleksander Przezdziecki
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

[41]

6.

DO KARDYNAŁA MONTALTO

1 Czerwca 1587 r.

Nuncjusz przesyła listy Arcy-Biskupa Lwowskiego, o wiadomościach z Wołoch, pomyślnych dla wiary katolickiéj, i o zasługach Bartłomieja Bruti w téj okoliczności. Arcy-Biskup Lwowski utrzymuje, że Biskup Łucki do jego prowincyi należeć powinien.

Monsynior Arcy-Biskup Lwowski^[1] w tu załączonym liście, do Ojca Świętego pisanym, zdaje szczegółową sprawę o dobréj woli, którą Xiąże Multański^[2] (il principe Moldavia) okazuje w popieraniu [42]religii Katolickiéj w tych stronach, i o staraniach jakiemi zasługuje się w téj mierze, niejaki Bartłomiéj Bruti, Włoch, faworyt tego Xięcia^[3]. Przysłał mi Arcy-Biskup J. M. oryginalne listy pisane do niego przez Wojewodę Wołoskiego (il Palatino di Valacchia) przez tego Bartłomieja Bruti, i przez ojca Hieronima Arsenii, który tytułuje się Wikaryuszem Apostolskim, i Biskupem Nominatem Multańskim (Vescovo Chiamato di Moldavia); oraz kopią Ustawy Synodalnéj Wołoskiéj, co wszystko przy niniejszym liście przesyłam. Załączam tu także list Arcy-Biskupa do mnie pisany, ażeby W. M. wyraźnie mógł w nim [43]dostrzedz żądanie, aby Ojciec Święty raczył kazać napisać do Wojewody Wołoskiego, i łaskę swoją oświadczyć Brutemu, a synowi jego jakie beneficium nadać; a także pretensyę jaką ma Arcy-Biskup J. M., żeby Biskupstwo Łuckie do jego prowincyi należało, a zatem, żeby Bulle przesyłane zwykle do Biskupów Suffraganów na ręce Metropolitalnych Pasterzów, do niego przesyłane zostały, a przynajmniéj wspólnie do Arcy-Biskupa Gnieźnieńskiego i do niego^[4]. Kardynał J. M. Radziwiłł przysłał mi niedawno listy do Ojca Świętego i do W. M. Pana, które także przy tym załączam^[5]. Posyłam oraz duplikat poprzedzającego listu mego z dnia 24 Maja wraz z kartą w cyfrach; a inna karta także w cyfrach przy tym załączoną będzie. Z najpokorniejszem uszanowaniem, całuję ręce W. M.

Z Warszawy 1 Czerwca 1587 r.

↑ Jan Dymitr Solikowski, Arcy-Biskup Lwowski od r. 1582, dopiero był powrócił z poselstwa Rzymskiego, skąd przywiózł od Papieża, i oddał Królowéj Annie, publicznie w Kościele Ś. Jana w Warszawie, Różę złotą poświęconą, którą Królowa późniéj, temuż Kościołowi w ofierze złożyła (Sulicovii Comment. str. 174).
↑ Piotr Wojewoda Multański, od r. 1577. Ten sam, którego Iwan Podkową przezwany, na czele kozaków z xięstwa wypędził; ale gdy z rozkazu Króla Stefana, Krzysztof Batory Xiąże Siedmiogrodzki z wojskiem w pomoc Piotrowi nadciągnął, Podkowa uciekł do Polski, i tam w kajdany okuty do więzienia wtrącony został. Kozacy pod bratem Podkowy Alexandrem powtórnie opanowali Multany; ale Turcy zwyciężyli ich, Alexandra na pal wbili, a Wojewodą Multańskim mianowali Jankułę, Sasa Siedmiogrodzkiego. Wtedy Sułtan zażądał od Stefana Batorego wydania Podkowy, który pokój pomiędzy obu Państwem zakłócał; a Batory wolał go sam ukarać, i dał stracić we Lwowie 16 Czerwca 1588 roku. Ciekawy opis tego żałosnego wypadku z listu Agenta Toskańskiego zachowanego w Archiwum Medyceuszów umieszczony jest w Dodatku III.
↑ O tym Bartłomieju Bruti, Podkomorzym Xięcia Multańskiego, Staroście w Łopusznie, rodem z Epiru, mieliśmy wiadomość tylko w Ossolińskim (Wiadomości historyczno-krytyczne T. I. str. 258), a wzmiankę w świeżo wydanym p. Pana Sobieszczańskiego, Dalszym ciągu Bielskiego kroniki str. 164.
↑ Wedle Skrobiszewskiego, Biskup Łucki pierwotnie był Suffraganem Arcy-Biskupa Lwowskiego (Niesiecki, Korona T. I).
↑ Jerzy Xiąże Radziwiłł od r. 1579 był Kardynałem S. Sixti, a synem Mikołaja Czarnego Wojewody Wileńskiego, gorliwego Kalwina. ( Zgodnie ze sprostowaniem winno być: Jerzy Xiąże Radziwiłł od r. 1579 był Biskupem Wileńskim; późniéj został Kardynałem S. Sixti. Był synem Mikołaja Czarnego itd.) Król Stefan mianował go Namiestnikiem Inflantskim 1 Maja 1582 r. Biskupem Wileńskim był już od r. 1579; a już od r. 1574 Koadjutorem poprzednika swego Waleryana Protaszewicza, na zalecenie Króla Henryka, którego list z 3 Kwietnia tegoż roku o tem, widziałem w Bibliotece Zamojskich.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Annibale di Capua i tłumacza: Aleksander Przezdziecki.

[1] Jan Dymitr Solikowski, Arcy-Biskup Lwowski od r. 1582, dopiero był powrócił z poselstwa Rzymskiego, skąd przywiózł od Papieża, i oddał Królowéj Annie, publicznie w Kościele Ś. Jana w Warszawie, Różę złotą poświęconą, którą Królowa późniéj, temuż Kościołowi w ofierze złożyła (Sulicovii Comment. str. 174).

[2] Piotr Wojewoda Multański, od r. 1577. Ten sam, którego Iwan Podkową przezwany, na czele kozaków z xięstwa wypędził; ale gdy z rozkazu Króla Stefana, Krzysztof Batory Xiąże Siedmiogrodzki z wojskiem w pomoc Piotrowi nadciągnął, Podkowa uciekł do Polski, i tam w kajdany okuty do więzienia wtrącony został. Kozacy pod bratem Podkowy Alexandrem powtórnie opanowali Multany; ale Turcy zwyciężyli ich, Alexandra na pal wbili, a Wojewodą Multańskim mianowali Jankułę, Sasa Siedmiogrodzkiego. Wtedy Sułtan zażądał od Stefana Batorego wydania Podkowy, który pokój pomiędzy obu Państwem zakłócał; a Batory wolał go sam ukarać, i dał stracić we Lwowie 16 Czerwca 1588 roku. Ciekawy opis tego żałosnego wypadku z listu Agenta Toskańskiego zachowanego w Archiwum Medyceuszów umieszczony jest w Dodatku III.

[3] O tym Bartłomieju Bruti, Podkomorzym Xięcia Multańskiego, Staroście w Łopusznie, rodem z Epiru, mieliśmy wiadomość tylko w Ossolińskim (Wiadomości historyczno-krytyczne T. I. str. 258), a wzmiankę w świeżo wydanym p. Pana Sobieszczańskiego, Dalszym ciągu Bielskiego kroniki str. 164.

[4] Wedle Skrobiszewskiego, Biskup Łucki pierwotnie był Suffraganem Arcy-Biskupa Lwowskiego (Niesiecki, Korona T. I).

[5] Jerzy Xiąże Radziwiłł od r. 1579 był Kardynałem S. Sixti, a synem Mikołaja Czarnego Wojewody Wileńskiego, gorliwego Kalwina. ( Zgodnie ze sprostowaniem winno być: Jerzy Xiąże Radziwiłł od r. 1579 był Biskupem Wileńskim; późniéj został Kardynałem S. Sixti. Był synem Mikołaja Czarnego itd.) Król Stefan mianował go Namiestnikiem Inflantskim 1 Maja 1582 r. Biskupem Wileńskim był już od r. 1579; a już od r. 1574 Koadjutorem poprzednika swego Waleryana Protaszewicza, na zalecenie Króla Henryka, którego list z 3 Kwietnia tegoż roku o tem, widziałem w Bibliotece Zamojskich.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]