Listy Annibala z Kapui/List Kanclerza Zamoyskiego
<<< Dane tekstu | |
Autor | |
Tytuł | Listy Annibala z Kapui, arcy-biskupa neapolitańskiego, nuncyusza w Polsce, o bezkrólewiu po Stefanie Batorym i pierwszych latach panowania Zygmunta IIIgo, do wyjścia arcy-xięcia Maxymiliana z niewoli |
Podtytuł | z dodatkiem objaśnień historycznych, i kilku dokumentów, tyczących się tejże epoki dziejów polskich oraz z 10 podobiznami podpisów osób znakomitych |
Wydawca | Ig. Klukowskiego Xięgarza |
Data wyd. | 1852 |
Druk | J. Unger |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron |
LIST KANCLERZA ZAMOYSKIEGO, DO ARCYXIĘCIA MAXYMILIANA, O ZWŁOCE, CO DO JEGO UWOLNIENIA 20 LIPCA 1589.
(z Mss. S. 78. P. Sup. Bibliot. Ambrosiana w Medyolanie).
Quemadmodum superioribus litteris meis ostendi, moram hanc Serenitati Vrae obijci et ipse non parum doleo, sed quod a Dominis Legatis Regis Praga non solum scriptum, sed etiam perscriptum mihi sit, non dubito iam ex Domino Hanivaldo Serenitatem V. cognovisse. Ostensae enim ei litterae Dominorum Legatorum fuerunt, easdem tamen nunc Magnifico Domino Sobescio ut Ser. V. et ipse eas ostenderat, tradidi; perspiceret ex iis Ser. V., ut Lubovlia restituta, cautioneque de iuramento Ungarico accepta, diutius Ser. V. detineatur, ne ipsos quidem Legatos censere; ut autem ad Regiam Majestatem praecipuosque Senatores et suo nomine referatur velle, et ut ego referam, mihi suadere. Ab hoc si quid de me .....[1] mihi statueretur, quam invidiosum id mihi futurum esset, facile pro prudentia sua Ser. V. intelligit. Cupivissem sane in tempore Regiam Maiestatem atque ordines de mora hac ab Ungaricis Ordinibus iniecta admonita fuisse. Nunc quod pro re rata solum a me fieri poterit ad Regiam Majestatem quum primum ipse etiam aliquem mittam, qui si non Vilnae, tamen antequam Dunam transmittat, eum assequatur. Interim si forte non satis commode Ser. V. moratur, Sendomiriamque egredi velit, id ut faciat assentior. Omnibus autem de rebus copiosius D. Sobieski ad illam referet. Quod reliquum est favori S. V. me commendo. Zamoscii 20 Julii 89.
Ecce disputationes novae quae, si meum consilium valuisset, uno momento sopiri poterant, sed habet cujusque prudentia, quod imploret.