M. Arcta Słownik Staropolski/1. Wywrzeć

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	W – wykaz haseł W – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[854]

 1. Wywrzeć, wywrać, niedok. wywierać, 1) wygotować się, wykipieć, wyjść z szumowiną gotując się, przez warzenie wyparować (trzymaj na ogniu dopóty, dopóki sok nie wywre; juchę warzyć, aż wodnatość wywrze); 2) W. w wierze i t. p. = ostygnąć, zobojętnieć; 3) wypuścić przez wrzenie (piecyk ogień wywiera; armaty wywierają = zieją ogniem).

[855]

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.