M. Arcta Słownik Staropolski/Zasadzić

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	Z – wykaz haseł Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[933]

 Zasadzić, niedok. zasadzać, 1) osadzić (Z. gdzie wojsko); 2) obsadzić kim jakie miejsce (zasadził swoimi zasadzkę); 3) podsunąć, podłożyć (pod miodem jad zasadzają); 4) Z. wędę, sidła, łapkę = zastawić; 5) Z. co czem = obsadzić (Z. strzałę kością rybią); 6) osadzić na miejscu, zatrzymać w miejscu (stado strwożonych gęsi orzeł zasadzi i gromi; to dziwne proroctwo każdego na sobie Z. musi = zastanowić, zatrzymać jego uwagę); 7) Z. co na czem = założyć, ugruntować, zbudować (Z. dom na piasku; Z. co na rozumie; zbytnio na zdaniu swem zasadzony = uparty, obstający przy swem zdaniu); Z. się, 1) Z. się na kogo, na co = zaczaić się, zrobić zasadzkę, sprzysiądz się; 2) stanąć słupem, stanąć w miejscu, zeprzeć się (wody, ściekając, w jednej kupie się zasadzą; zasadza się koń = zacina się, nie rusza z miejsca; 3) pąk się zasadza = zawiązuje się.

[934]

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.