Żaba, płaz bezogonowy, o gębie szerokiej, z drobnemi zębami na górnej szczęce, o języku dużym, mięsistym, o tylnych nogach spiętych błoną pławną (f.); kiedy konia kują, ż. nogę podnosi = mówi ś. o człowieku, udającym większego pod jakimkolwiek względem, niż jest wistocie, pnącego ś., nadętego; nadyma ś., jak ż. = udaje coś wielkiego; na jednej łące wół trawy patrzy, a bocian ż-y = każdy patrzy swej własnej korzyści; nie zje ż. wołu, lubo nań gębę rozdziawia = darmo srożyć ś. na mocniejszego; więcej jest żab, niż bocianów = niepodobna wszystkiego zła wyplenić; przen., człowiek marny i tchórzliwy a złośliwy; przen., bęben, smarkacz, fąfel, bech; w med., ż-y, nabrzmienie pod językiem, najczęściej u dzieci, żyłek, zwanych żabiemi; w weter., brodaweczki pod językiem u konia, otaczające otwór kanałów ślinowych; w mechan., ż-y, palce a. zęby na obwodzie koła, któremi koło, obracając ś. na swej osi, chwyta, podnosi, przyciska drąg a, inną część maszyny; rodzaj zawiasów drewnianych.
Strona w Wikisłowniku
