M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Ostatni

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne O – wykaz haseł
O – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Ostatni, taki, po którym już żaden inny nie nastąpi; pierwszy raz i o. = jedyny raz; o-a wola = testament; o-e Olejem św. namaszczenie = przygotowanie na śmierć; o-a posługa = nawiedzenie umierającego, uczestnictwo w pogrzebie; chodzić na o-ich nogach = być blizkim śmierci; o kobiecie ciężarnej = być blizką rozwiązania; walczyć do o-ego, do o-iej kropli krwi = do upadłego, póki tchu w piersiach; nie pierwsze mu to i nie o-i. = często mu ś. to zdarza; o-a kwadra = jedna z faz księżyca, kiedy widziany jest jako sierp, zwrócony w prawą stronę (fig.); jedyny pozostały, sam jeden istniejący; najnowszy, niedawny, świeży, przeszły, ubiegły, poprzedni: o-e wiadomości, o-e posiedzenie; do najwyższego stopnia posunięty: o-a pasja mnie porywa; po którym już dalej w pewnym kierunku iść nie można, ostateczny; przyjść do o-ej nędzy, być w o-ej potrzebie; rzecz najgorsza; po którym już nic więcej nie będzie: o-a próba w teatrze, o. instancja; najgorszy, najnikczemniejszy, najpodlejszy: o. osieł, o. dureń; będę o-im głupcem, tchórzem, jeśli na to pozwolę; zwymyślać kogo od o-ich słów = od najordynarniejszych; rzecz., o-ia t. j. o-ia rzecz, ostateczność.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.