M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Pan

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne P – wykaz haseł
P – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Pan, Bóg, Stwórca; najwyższy władca kraju, monarcha, panujący: Najjaśniejszy P.; właściciel, dziedzic, posiadacz: p. tego zamku, p. tego majątku; głowa, naturalny zwierzchnik, gospodarz, człowiek, mający prawo rozkazywać innym: p. domu w stosunku do rodziny i domowników, poddanych, niewolników i t. d.; człowiek samodzielny, nie potrzebujący ś. nikomu wysługiwać; teraz ja p.!; bogacz, p. całą gębą; arystokrata, możnowładca, oligarcha: p. z p-ów = magnat prawdziwy; każdy p. za swoje trzy grosze, na swoich śmieciach = każdy jest niezależny u siebie, w swoim domu; kazał p., zrobił sam = sam sobie usłużył; żyć z kim za p. brat = poufale, zażyle; jaki p., taki kram = jaki człowiek, takie i jego otoczenie; sobie p. = człowiek niezależny; sposób tytułowania mężczyzn dorosłych (łaskawy p., wielmożny p., szanowny p., czcigodny p., jaśnie wielmożny p., jaśnie p., jaśnie oświecony p. = różne sposoby tytułowania, zależnie od położenia społecznego, wieku, tytułu dziedzicznego człowieka, do którego ś. ktoś zwraca); sposób tytułowania kasztelana a. starosty w dawnej Polsce; p. młody = nowożeniec; mój p. = mój mąż.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.