M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Pchać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne P – wykaz haseł
P – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Pchać, dok. Pchnąć; posuwać co z trudem i siłą przed sobą, popychać, odpychać, odsuwać; trącać, potrącać, szturchać, zmuszać siłą do zmiany miejsca; przen., pobudzać, zapalać, podburzać; p. do zemsty, do czynu; napychać, nabijać, napełniać co czym; p. siano w worek, słomę w siennik: p. w siebie = objadać ś., opychać ś.; p. w kogo = zmuszać go do jedzenia nadmiernego; p. w kogo, w co = zaopatrywać nadmiernie, nad potrzebę, zwłaszcza w pieniądze; p. jak w dziurawy worek = bez końca, wciąż, nieprzerwanie; p. biedę, p. taczkę życia = żyć w niedostatku, z dnia na dzień; p. ś. = posuwać ś. naprzód siłą, zmuszając innych do odstąpienia, rozpychać ś., cisnąć ś., robić sobie miejsce w tłoku, przeciskać ś., tłoczyć ś., iść sobie dalej, odchodzić; ubiegać ś., dobijać ś. czego, starać ś. usilnie o miejsce, zajęcie, posadę.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.