M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Pióro

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne P – wykaz haseł
P – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Pióro, pokrywa ciała ptaków, wyrastająca z jego naskórka w kształcie pręcika z bocznemi promieniami; pióro składa ś. z dutki (części dętej u osady), stosiny (przedłużenia dutki, pełnego) i chorągiewki (kosmyki po bokach stosiny); p. ptaka, zaostrzone na końcu, jako narzędzie do pisania (p. gęsie); p. hamburskie = gęsie, hartowane w ogniu; temperować p-a = przycinać je tak, aby można niemi pisać; obsadka wraz ze stalówką, przygotowana do pisania, a. sama stalówka; charakter pisma, ręka: to jego p-a pisanie; urząd, zajęcie pisarza w dawnej Polsce: p. pisarza wielkiego, polnego, grodzkiego itp.; zajęcie pisarza, literata, dziennikarza; praca piśmiennicza, tworzenie utworów literackich: bawić ś., zajmować ś. p-em = pisać utwory literackie, żyć z p-a, zarabiać p-em = być literatem z fachu a. przepisując co; to wyszło z pod jego p-a = on jest autorem tego; ten autor ma żywe, jędrne, barwne p. = styl; wojować p-em = prowadzić polemikę w czasopismach i książkach; walka na p-a = polemika piśmiennicza; złożyć, złamać p. = przestać pisać, tworzyć; trzymać p. = być sekretarzem, pisać protokół jakiegoś posiedzenia, narady i t. p.; cienka deszczułka na skrzydle u wiatraka; część składowa pługa, część klucza, obracająca ś. w zamku; bródka, ząb; jazda w p. = jeden koń w hołoblach, drugi przed nim; plama odmiennej maści na sierści końskiej; łopatkowate rozszerzenie dolnej części wiosła.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.