Pień, główna gruba łodyga drzewa, wznosząca ś. w kierunku poziomym ku górze, od której rozchodzą ś. boczne konary i gałęzie (fig.); ta część pnia, która pozostaje po ścięciu drzewa, pniak, odziemek; p. macierzysty = pień, pozostawiony w celu puszczenia latorośli; kloc drzewa, kłoda; odcinek, pieniek, kawałek pnia, odcięty w kształcie walca; ród, rodzina, pokolenie; ul z kloca drewnianego; sprzedać zboże na pniu = jeszcze nie ścięte; w p. = zupełnie, ze szczętem, całkowicie; w p. nie wiedzieć = nic a nic; wyrżnąć w p. = wyciąć wszystkich, co do nogi; dać głowę na p. = być ściętym; głuchy, jak p. = nic nie słyszy; drągal, niepojętny, głupi, bałwan, kloc; pierwiastek wyrazu, z którego pochodzą inne wyrazy pokrewne, rdzeń.
Strona w Wikisłowniku
